Bienvenida Valencia!

Daaag allemaal!

Hier mijn eerste post vanuit Valencia!!!

Tis alweer bijna een week geleden dat ik hier aangekomen ben.. Ook hier vlíegt de tijd!
Zaterdag 6 mei vertrok ik rond 9.00 van huis bepakt en bezakt (grote koffer, volle en zware backpack en mijn puma tas, ook vol, op mijn buik en de beer/muis die ik van mijn vriendinnetjes had gekregen had ik vast gebonden aan mijn rugtas) richting bushalte. Om 10.21 vertrok mijn bus vanuit Granada. Ik had een busreis van 9 uur voor de boeg, maar ik had mezelf voorzien van de nodige versnaperingen en muziek, had een mooi plaatsje voor in de bus geregeld en heb zo nu en dan een uurtje geslapen. Al met al viel de busreis best mee! Het stuk tussen Granada en Valencia bevatte veel mooie gebieden, mooie kusten en leuke dorpen en steden! In Valencia aangekomen, om stipt 19.30 zoals gepland, heb ik eerst even een bankje opgezocht, even de benen strekken en een broodje eten! Ondertussen bestudeerde ik de fax nog even die ik in Granada van Enforex-Valencia heb gekregen. Per bus zou ik naar het adres gaan waar ik de sleutels op kon halen, een residencie gevestigd op dezelfde plaats als de school. Op hetzelfde formulier stond ook het adres van mijn toekomstige woonplaats, een telefoonnummer van de school, van de ´keypickupservice´ en een noodnummer! Geen enkele reden om me zorgen te maken dus ;) ! Op het busstation ben ik naar de info balie gegaan om te vragen of ze ook een kaart hadden van de stad Valencia, dat zou het reizen iets makkelijker maken omdat je dan enig idee hebt waar je bent en waar de adressen zich bevinden waar ik naartoe moest. Maar helaas konden ze me geen kaart van de stad geven, of de richting wijzen naar de juiste halte dus heb ik op eigen houtje op het reusachtige busstation lijn 29 opgezocht en aan de buschauffeur gevraagd of hij mij, bij de halte die op papier stond aangegeven, kon roepen! Toen ik op een gegeven moment hoorde: Hola chica! éste es el lugar que tienes que ser ! Dat betekende dat dit de halte zou moeten zijn waar ik uit moest. Eenmaal uitgestapt bleek dit niet helemaal te kloppen, ik was namelijk helemaal aan het begin van de lange straat met universiteiten, terwijl ik eigenlijk aan het einde had moeten zijn, maar dat wist ik toen nog niet. Hier kwam ik al vragende aan iedereen op straat achter. Er was die avond een ´belangrijke´ voetbal wedstrijd, dus er waren voldoende mensen op straat om aan te spreken! Wat bleek is dat niemand exact wist waar het was, want ik werd van links naar rechts gestuurd, zeulend met al mijn bagage.. Toen het schemerig begon te worden en ik daar toch al zo´n uur aan het rondlopen was, vond ik het mooi geweest. Ik besloot om het nummer van de school te bellen en eventueel iets te regelen met een transfer ofzo. Maar na een aantal euro´s in de telefooncel (mijn mobiel had momenteel geen bereik) verspild te hebben gaf ik het op, dat nummer was duidelijk buiten werking! Goed, dan maar verder met mijn zoekactie. Ik trof een Brits koppel die hier al een tijdje woonden, zij hadden enig idee welke richting het op was, maar niet precies hoever. Ik besloot een politie agent aan te schieten, hij zou ongetwijfeld weten waar het was! En hij wist het ook, maar hij vertelde me dat het nogal ver was om te lopen. Na 20 minuten had hij een taxi voor me geregeld en gaf ik de bestuurder het adres. Eindelijk.. dacht ik! Op het adres aangekomen ging ik op zoek naar de residencie om de sleutel op te halen. Het was inmiddels al donker al behoorlijk laat, ik had het redelijk gehad, was toe aan een douche en een bed! Gesleur met veel bagage is beslist geen aanrader! Bij de residencie aangekomen, zat er eerst niemand bij receptie. Gelukkig was het etenstijd, dus er kwamen wat jongeren binnengelopen. Ik besloot om er eentje aan te spreken. Hij was zo aardig om de kerel van de receptie voor me op te halen. Toen ik deze man te spreken kreeg vertelde hij mij dat hij niet over sleutels beschikte voor studenten van Enforex. Dit zou een fout moeten zijn in de informatie! Toen dacht ik: oke, tis mooi geweest, ik bel het noodnummer, ze komen die sleutels maar brengen!! Na weer een aantal euro´s in de telefooncel gemikt te hebben had ik nog steeds geen contact met Enforex gehad, alle telefoonnummers die in de fax stonden, bleken dus niet te werken.. De meneer van de receptie probeerde voor mij een taxi te bellen, die mij naar Galileo Galilei kon brengen, want dáár zouden ze de sleutels voor mij hebben! Maar na verschillende taxi bedrijven geprobeert te hebben kwamen we er achter dat in verband met de drukte in de stad door het voetbal er geen taxi´s waren te reserveren!
En ik had ook nog steeds geen kaart, dus géén idee waar ik was, en géén idee waar ik heenmoest! Gelukkig waren er wat aardige studenten die de reis naar Galileo Galilei wat makkelijker voor me maakte. De één fungeerde als gids, de ander droeg mijn bagage! :) Het was misschien 25 minuten lopen, de afstand viel dus mee! Voor de ingang van het gebouw bedankte ik de jongens hartelijk, overtuigd van het feit dat er nu écht niets meer mis kon gaan.. Toen ik binnen in het enorme gebouw de juiste afdeling had gevonden, bleek het Enforex kantoor dicht te zitten!!!!!!! Op papier stond dat dit 24uur per dag geopend zou zijn! Toen had ik het echt zóóó gehad! Ik heb nogmaals alle nummers op het papier proberen te bellen, geen gehoor! Toen besloot maar iets te zoeken voor de eerste nacht in Valencia, het werd een residencie, ik had een gave kamer en een fantastische badkamer! Voor het eerst in 2 maanden hoefde ik de douchekop niet vast te houden! Na even met het thuisfront gebeld te hebben en een heerlijke (NOT) sandwich uit de muur getrokken te hebben, heb ik mijn bedje op gezocht! Hélemaal uitgeput..

De volgende dag werd ik om 10.30 wakker, ander half uur later stond ik bepakt en bezakt te wachten voor de deur van het Enforex kantoor! En Yes, ze gingen open! Ik naar binnen, het hele verhaal verteld, ze maakte er wat aantekeningen van, bood haar excuzes aan en overhandigde me het welkomstpakket! Een kaart, een metrokaart en de sleutels! Mijn appartement bleek nogal ver weg te zijn van de plaats waar ik op dat moment was, dus wederom een taxi gebeld en die bracht mij naar Santos Gusto Y Pastor, Nummer 49!

We wonen op de 7e en hoogste verdieping. Het appartement is een stuk nieuwer en schoner vergeleken met het appartement in Granada. Dat kan ik nu echt waarderen! Er zijn 4 één persoonskamers, ze zijn allemaal bezet. Johannes uit Duitsland, 21 jaar en blijft hier nog 3 weken. Cathy uit de USA, 21 jaar en blijft hier nog 2 weken en Jonathan uit Duitsland, 20 jaar en blijft hier ook nog 3 weken! Jonathan gaat naar een andere school, Don Quijote, heeft ´s middags les en is tegelijk met mij aangekomen. Een leuke groep! Ik wordt overal mee naartoe gesleurd door Johannes en Cathy, echt superleuk!

De school is ongeveer 15 minuten lopen hier vandaan, dat is prima te doen, helemaal als je er samen met anderen naar toe gaat!
We hebben dezelfde lestijden als in Granada, alleen hebben ze hier na elk lesuur 10 minuten pauze. Dat maakt het een stuk makkelijker! De lessen gaan een stuk sneller voorbij! Mijn leraar in Granada heeft naar Enforex in Valencia gebeld en verteld dat ik wel in level B1 kon beginnen. Dat betekend dus dat ik een aantal hoofdstukken heb gemist van A2 en dat boek ook niet met een examen afgerond heb. Maar goed, ik heb het advies maar gewoon opgevolgt en ik denk dat ik hier wel redelijk op mijn plaats zit. Ik zit in de klas met Juga uit Zweden en Anais uit Belgie. We hebben de eerste 2 uur les van Mayte, ze is net begonnen in het vak en dat is goed te merken. Ze denkt dat we letterlijk niets begrijpen en wil alles voor ons op het bord zetten.. Maar ze bedoelt het goed! De laatste twee uren heb ik les van Alberto, de enige mannelijke docent van school! Hij is erg aardig en grappig, dus zijn lessen vliegen voorbij!

Nu moet ik helaas echt stoppen, ik ben nog niet klaar met vertellen, dus zal zeer spoedig voor een vervolg zorgen!! Maar nu weten jullie hoe mijn tripje naar Valencia is verlopen en dat alles nu goed met me gaat!! Ik ben nog wel aan het wennen maar heb het al naar mijn zin hier!! Ik ga nu naar een etentje georganiseerd door school! Voor 17 euro, eten en drinken included! Het gros gaat er naar toe, dus dat beloofd wat!! Ik ben benieuwd!!

Tot heel gauw, besito Steef