Terug van weggeweest..

Hola amigos!

Sorry, ik kon het niet laten nog één keertje te posten! Altijd heb ik met veel plezier mijn gebeurtenissen op www.steefinspain.waarbenjij.nu geschreven.. En ik genoot ontzettend van jullie reacties, GRACIAS allemaal!
In deze post wil ik jullie nog vertellen over mijn terugkomst, mijn eerste dagen hier in Nederland en mijn plannen voor de komende tijd..

Vrijdagochtend 30 juni werd ik rond een uurtje of 10.00 wakker.. Ik had een raar gevoel, er stond iets belangrijks op het programma die dag, maar wat? Een kleine minuut later realiseerde ik me wat dat ook alweer was en mijn zin in de rest van de dag was op slag verdwenen.. Vrijdag 30 juni, dat betekende Spanje verlaten..
Ik besloot maar meteen op te staan, er moest nog genoeg gebeuren.. Ik hobbelde even langs Consum voor een ontbijtje en daarna moest ik me toch écht op het pakken van mijn spullen gaan richten.. (Ik had die dag ervoor een start willen maken, maar je weet hoe dat gaat..) Het pakken van mijn koffer ging zo slecht nog niet. Alle grote dingen, kleren en schoenen gingen daarin.. Hoppa, dik voor elkaar dacht ik! Geen overzicht hebbend over de grote chaos die zich nog in mijn kamer bevond.. Zoveel kleine losse spulletjes, breekbare dingen.. Waar moest ik dát nou weer laten! Gelukkig had ik nog een aardige backpack die ik vol kon stauwen, dat heb ik dus ook maar gedaan! Al met al paste het redelijk, maar was ik niet zeker over het gewicht van de koffer en het gewicht van de handbagage! No pasa nada, is wat ik dacht..

In de ochtend heb ik mijn huisgenootjes gedag gezegd en rond 13.00 verwachtte ik Ryan. Hij kwam echter niet alleen: Peter en Andrew kwamen ook nog even mee om gedag te zeggen! Ik had nog een paar minuten nodig om ff gauw te douchen en daarna hebben we met z´n allen een (voor mij) laatste spaanse kebab gegeten en een potje asshole gespeeld.. Dat was een mooie afsluiter! Een tijdje later kwam Dominik mét zijn auto! We reden rond 14.00 weg richting vliegveld, Dominik, Ryan en ik. Het was verbazend druk op de weg, overal stonden politieagenten het verkeer te regelen, dikke rijen toeterende auto´s.. wat een gedoe! Help, kom ik wel optijd?
Stipt 15.00 stopten we de auto voor de ingang van het vliegveld, nog een uur de tijd, dat moet lukken! Na (iets té) snel gedag zeggen tegen Ryan en Dominik liep ik dan richting de balie van Transavia waarop met grote letters ´Amsterdam´ stond.
Ik sloot achteraan in de rij, ik ontmoette Brad (de jongen die tegelijk met mij naar Nederland zou vliegen). We kletsten even totdat hij gereed was om richting douane te gaan en ik nog steeds stond te wachten op het inchecken.. Het duurde in totaal 40 minuten voordat ik mijn ticket in handen had. De mevrouw achter de balie deed erg kortaf en vertelde me dat ik écht moest opschieten nu! Ik rende richting douane met mijn handbagage wat uit drie tassen bestond.. Daar aangekomen zag ik een dikke dikke rij staan.. Shit! Als ik daarop zou moeten wachten zou ik nooit op tijd komen! Met mijn beste spaans sprak ik een medewerker aan en legde het verhaal uit, liet mijn ticket zien en zei dat mijn vliegtuig over 15 minuten Valencia Airport zou verlaten.. Oftewel: of ik er please meteen door kon! Na wat overleg accepteerde ze het en mocht ik onder het lint doorkruipen en kon ik linea recta door de douane! Gelukkig! Daar ging alles vrij rap en zodoende had ik voldoende tijd om naar de goede gate te lopen.. Daar zat ik dan, in het vliegtuig richting Amsterdam, met tranen in mijn ogen..

2 uur later kondigde de stewardess aan dat het vliegtuig zou gaan landen en 20 minuten later stonden we stil op de grond! Ik begon mijn weg naar de uitgang, mijn eerste stap op Nederlandse bodem..
Het was een eind lopen naar de bagagehal en ook daar moest ik nog lang wachten voordat mijn koffer voorbij kwam.. Ik kreeg die 24 kilo (dus 4 kilo te veel die ik door heel lief te kijken gratis mee mocht nemen) met moeite van de band.. Toen liep ik richting de deuren, waarachter mijn vader stond te wachten om mij op te halen.. dacht ik..
Ik zag een heleboel mensen staan en zag ik dat nou goed? Stond Hanke daar nou tussen die lui? Een paar stappen verder zie ik ook Ymkje en Christine, mijn oudste zus Evelien en haar vriend Marco, mijn twee liefste vriendinnetjes van Mesacosa Marloes en Joyce en ook mijn paps was daar.. Wát een verassing! Ik kreeg drie ballonnen met ´Welcome back´ erop, echt superleuk! Het was best raar om iedereen zo weer te zien, vooral omdat ik het absoluut niet verwacht had! Eerst maar even een biertje drinken met zijn allen, voordat we onze weg terug richting het noorden beginnen..
Iedereen ging zijn eigen kant op, samen met mijn vader reed ik naar De Wilgen. Onderweg toch maar even een stop gemaakt bij de Mac omdat onze maagjes wel erg leeg aanvoelden.. Rond 22.30 waren we thuis. Toen kwam ook net mijn moeder terug van het werk en hebben we gezellig samen kletsend in de tuin gezeten, niet veel later was ik zó moe dat ik mijn bedje in mijn oude kamer maar heb opgezocht..

Zaterdag werd ik vrij vroeg wakker, het duurde even voordat ik doorhad waar ik me bevond. Oh ja, ik ben niet meer in Spanje.. Maar dat is vreemd, als ik mijn ogen dichtdoe ben ik wél in Spanje..
Die dag heb ik vrijwel niets gedaan, nagedacht, gekletst met mijn ouders en mijn zus Annemarie die die dag ook thuiskwam en vooral heeel veel foto´s gekeken. Tijdens het weekend dat mijn ouders in Valencia waren hebben we heel wat foto´s van de stad gemaakt met mijn vader´s digitale cam! En de dag van vertrek kreeg ik van Dominik 3 CD´s vol met foto´s van zijn hele periode in Spanje! Echt supergaaf, zo heb ik toch nog heel wat foto´s! Luisterend naar de muziek die ik Spanje veel geluisterd heb droomde ik weg in gedachten.. naar Spanje! Het is raar om weer terug te zijn.. Je familie ineens weer zo dichtbij je, wonen in je oude huis, het Nederlands klimaat, de Nederlandse taal, Nederlands eten, maar het lastigste is het jachtige leven hier.. Daar had ik 4 maanden vrijwel niet mee te maken en dat beviel me wel, eerlijk gezegd! Tranquilo dit, tranquilo dat, no pasa nada.. héérlijk!!

Maandag ben ik met mijn ouders naar Lelystad gegaan. Daar ligt mijn oma in het ziekenhuis. Rond drie uur waren we daar op het bezoekuur. Het was niet leuk om haar zo te zien liggen in een ziekenhuis bed, maar als ik de verhalen mag geloven ziet ze er nu tamelijk goed uit! Dat betekend dat het nu dus beter gaat met oma, op de blaasontsteking na. En het beste nieuws is, is dat ze sinds vandaag op bovenaan op de lijst staat voor een plaatsje in het verzorgingstehuis!

Waar ik de laatste dagen ook veel mee bezig ben geweest is alles regelen met de verzekering in verband met mijn gestolen tas. Het is meer gedoe dan je zou denken en het gaat veel tijd kosten om het allemaal rond te krijgen! Maar de inhoud van de tas was dermate waardevol, dat het het absoluut de moeite waard is! Het is niet leuk, maar het moet even gebeuren!

Wat momenteel ook erg belangrijk is, is nadenken over komend schooljaar! Voor mijn vertrek dacht ik een beslissing gemaakt te hebben. Ik wilde namelijk fysiotherapie gaan studeren in Groningen, dus deed ik mee aan de loting. Mijn tweede keus ging uit voor fysiotherapie in Utrecht. Nog steeds ben ik erg geinteresseerd in fysiotherapie, maar heeft iets anders ook mijn interesse gewekt! Het is iets waar ik vroeger ook al van droomde, namelijk de Hogere Toeristische en Recreatieve Opleiding! Sinds Spanje ben ik weer helemaal enthousiast over talen, reizen, ontdekken, mensen ontmoeten, avontuur..
Nu ben ik dus serieus aan het twijfelen tussen deze twee opleidingen. Wát een moeilijke beslissing.. De 13e van juli kan ik te weten komen of ik ben ingeloot voor fysiotherapie in Groningen, fysiotherapie in Utrecht of helemaal nergens. Maar eigenlijk wil ik voor die tijd weten wat ik wíl!

Voor ik het vergeet, zaterdag 15 juli vier ik alweer mijn 21e verjaardag! Dit vier ik gezellig in De Wilgen, Nachtlan 46! Als jullie zin hebben in een koud biertje, een wijntje (of iets sterkers;)), kom dan gezellig langs, dan drinken we er ééntje.. (of twee) Voor de Groningers, jullie kunnen gerust blijven pitten, no problema!

En mochten jullie het leuk vinden in de toekomst smsjes of telefoontjes van mij te ontvangen, stuur dan ff een mailtje met je nummer naar meelstefanie@hotmail.com!

Gisteren hoorde ik op het nieuws iets over een behoorlijk groot metro ongeluk in Valencia. Vlakbij halte Jesús ontspoorde er een metro. Er werd gedacht aan een terroristische aanslag (de paus komt Valencia zeer binnenkort bezoeken), maar dat werd vrij snel uitgesloten. Wat bleek, is dat de metro simpelweg te snel gereden heeft! Hij knalde een bocht in met 80 kilometer per uur, waar 40 de maximum snelheid was! Tientallen doden en zwaargewonden.. Jemig! Wat een drama! Voor zover ik weet zijn mijn vrienden en kennissen daar ongedeerd.

Op de achtergrond hoor ik de Nederlandse verslaggevers brabbelen over de wedstrijd Duitsland - Italie.. De stand is nog steeds 0-0, spannend!

I miss Spain, but life goes on..